Een paar lieve oogjes kijken je smachtend aan. Ze behoren tot een varkenslichaam, dat vrolijk in een pan zit die op kokend vuur staat. Zijn oortjes hangen er wat treurig bij, maar dat mag de pret niet drukken. Zeg nou zelf, daar wil je toch een lekker hapje van nemen? Zomaar een uithangbord dat ik tegenkom als ik door de straten van de stad waar ik woon loop. Of door iedere andere willekeurige stad in dit grote land.
Een gespierde stier op een houten plank geschilderd die je aandacht trekt op de hoek naast de bakker. Het lijkt wel alsof hij wilt zeggen: “Kijk! Ik ben messen aan het slijpen zodat je mijn vlees zo meteen goed kunt doorsnijden. Een heerlijke biefstuk, want dat ben ik!” Als dat nu niet overtuigd om juist op die plek een stuk vlees te eten… Het is een beeldvorming die in het Nederlandse straatbeeld maar nauwelijks voor te stellen is, laat staan in Nederlandse restaurants. Om de één of andere reden heeft culturele beeldvorming mij altijd bijzonder geboeid. Al tijdens mijn studie verzamelde ik foto’s van vreemde uithang- en verkeersborden. Naar mijn idee geeft dit veel inzicht in het land en de cultuur waar je je in bevind. Al met al, interessant dus!
Een ander stuk vlees waar de smaak van de kijker mee op de proef wordt gesteld, is op de Mexicaanse televisie te vinden. Iedere keer doet het mijn mond weer openvallen en voor mij is het iets behoorlijk smaakloos, doch vermakelijk: het 
weerbericht op één van de nationale zenders. Ja, dat is eens iets anders dan Piet Paulusma. Mijn in Nederland achtergebleven landgenoten vermaken zich steeds kostelijk als ik hen op de hoogte houd van mijn belevenissen hier. Vrouwen in strakke, veel te korte jurkjes die je vertellen hoe warm het de volgende dag wel niet wordt. Terwijl jij nu toch al met een veel te hoge temperatuur voor de televisie zit. Smachtend of met een vreemde nasmaak en daarom tijd voor een frisse neus in de buitenlucht, waar je vervolgens weer over de roze biggetjes en stomende stieren heen struikelt. Waar ben ik in hemelsnaam terecht gekomen?
Juist, in een prachtig land! De Mexicaanse samenleving is er één van feest en samenzijn, vrolijkheid en verbroedering. Dit komt zowel tot uiting in negatieve als positieve zaken. Je hoeft het nieuws er maar op na te slaan, en je ziet de samensmelting van woede in het volk om de recente gebeurtenissen. Je hoeft het feest bij de buren op dinsdagavond maar te horen. Je Mexicaanse familie om je heen te hebben. De vrolijk gekleurde huizen te bekijken, met de meest uitbundige groenknipsels die ik ooit in een straatbeeld heb gezien. Wanneer ik soms door de wijk loop, heb ik het gevoel in een thematisch pretpark terecht gekomen te zijn. Er is nog net geen achtbaan. Of… is dat wilde ritje er toch? Je hoeft maar in de auto te stappen…
Follow @ahoritaYAtweetsLike Ahorita YA door hier of op de volgende afbeelding te klikken en blijf op de hoogte!
© 2015 door Debbie – AHORITA YA. Alle Rechten Voorbehouden.
Foto’s © 2015 door Erin Kerns, Debbie – AHORITA YA. Alle Rechten Voorbehouden.
Vragen? Stuur een bericht naar debbievorachen@live.nl
ahoritaya.wordpress.com 