‘s Ochtends vroeg zouden we vertrekken. Voor twaalf uur nog wel, zodat we op tijd een plekje konden bemachtigen inclusief barbecue. Mijn vriend en ik waren daarom extra snel klaar met het pakken van de spullen en reden richting het huis waar de familie zich zou verzamelen. Daar aangekomen was het nog erg stil – alleen wij waren er al. “Zei ik het niet, ik wist wel dat we rustig aan hadden kunnen doen”, was zijn reactie. Dit was pas de derde keer dat ik een dergelijk uitje meemaakte en ik dacht nog steeds dat we er op tijd moesten zijn. Lekker Nederlands! Niet dus, zo weet ik inmiddels. We vertrokken pas drie uur later richting el campo. En zo begon het met een klein deel van mijn Mexicaanse familie (zo’n vijfentwintig man) verspreid over verschillende auto’s.
Iets waar ik ontzettend aan moest wennen maar waar ik nu geen genoeg meer van kan krijgen is het Mexicaanse begrip ‘tijd’. Tijd ligt (uitgezonderd voor zakenafspraken) niet vast en is een flexibel begrip. Wat had ik een moeite tijdens mijn bezoek aan Nederland me weer even aan het Nederlandse begrip tijd aan te passen. Agenda’s, drie weken van te voren een datum prikken voor een kop koffie… Conclusie: voor mij is dit nu niet meer mogelijk. Spontane initiatieven hebben in Mexico gelukkig nog steeds de overhand.
De avond ervoor was afgesproken de betreffende dag een día en el campo door te brengen, vrij vertaald ‘een dag in de natuur’. In dit specifieke geval een dag in een natuurpark waar hier en daar bankjes staan, kinderen activiteiten kunnen doen en plek is waar men kan barbecueën. En die
ochtend was iedereen dus bij elkaar. Nou ja, om 1 uur ‘s middags dan. Maar ze waren er wel, zie dat in Nederland maar eens voor elkaar te krijgen!
Eenmaal aangekomen stond er precies één plek op ons te wachten, aan de rand van een klein meer. Een hutje van steen waarvan vier betonnen palen een betonnen dak droegen, met daaronder een betonnen bank en, niet te missen: de barbecue! In Mexico wordt een barbecue trouwens over het algemeen una carne asada genoemd, verwar het niet met barbacoa (klinkt meer als barbecue en wordt soms in het Spaans gebruikt voor barbecue). Barbacoa is namelijk een typisch Mexicaans gerecht dat niets met barbecue te maken heeft, ik zal hier nog eens over schrijven én een fotoreportage bij maken.
De familie werd uit de auto geladen inclusief al het eten en drinken. En dat was me nog al wat want ze houden hier van (vr)eten! Ik heb wel vreten geschreven, omdat dit in Nederland vaak gebruikt wordt om aan te geven dat er extreem veel gegeten wordt, maar toch is dit niet de beste verwoording. Mexicanen smullen daadwerkelijk van iedere hap die naar binnen gaat, of dat er nu één is of vijftig zijn. Heerlijk om te zien en langzaam gaat er bij mij ook steeds meer in. Het is nu eenmaal ook erg lekker!
Naast mijn eerste barbecue-ervaring was het een hele belevenis andere Mexicaanse families bij elkaar te zien en te observeren wat zich allemaal afspeelt in el campo. Ik heb me kostelijk vermaakt! Al helemaal toen ik een rij paarden zag staan en mijn droom altijd al geweest is er eentje te berijden. Nu
kon het eindelijk! Dus mocht ik een ritje door de natuur maken. Wat fijn en na afloop uiteraard zadelpijn. Maar dat mocht de pret niet drukken want ondertussen ging de barbecue gewoon door. Zoals op de omslagfoto te zien is (ik zal hem hier nog eens plaatsen) is het begrip BBQ in Mexico anders dan in Nederland: vlees, groente en fruit allemaal naast elkaar op de gril en bakken maar! Mijn stukjes werden steeds apart gelegd, aangezien er een hoop salsa overheen ging die mij nog steeds te pittig is. Zou het ooit wennen? Ik weet het niet. Zelfs snoep eten ze hier met pittig poeder erover heen! Daarnaast kwamen de vooraf gemaakte salades en de overheerlijke Mexicaanse rijst tevoorschijn. Die laatste is niet te vergelijken met de ‘Mexicaanse’ rijst die je in Nederland krijgt. Ik kan hier maar één ding over zeggen: kom naar Mexico en proef het zelf. De tortilla en de kaas waren uiteraard ook aanwezig.
Toen het donker werd, vertrokken we rustig richting huis waar al het overgebleven eten verdeeld werd onder de campo-gasten. Heb je al zin gekregen in een carne asada?
Follow @ahoritaYAtweets© 2015 door Debbie – AHORITA YA. Alle Rechten Voorbehouden.
Foto’s © 2015 door Debbie – AHORITA YA. Alle Rechten Voorbehouden.
ahoritaya.wordpress.com 
Hmm het water loopt me in de mond,. wat een leuke verhalen schrijf je..Alweer benieuwd naar de volgende! 😉
LikeLiked by 1 person
Muchas gracias voor je leuke reactie Nick! Ooit al eens in Mexico geweest? Houd je Ahorita YA al op de hoogte via Facebook? Er volgt snel een nieuw verhaal. Groetjes, Debbie (Ahorita YA)
LikeLike